Służba liturgiczna
Przez „służbę liturgiczną” należy rozumieć zespół wiernych świeckich, dzieci, młodzieży i dorosłych, którzy zostali włączeni do tego grona przez błogosławieństwo lub ustanowienie i spełniają wyznaczone im zadania zarówno w celebracji Eucharystii, jak i w innych zgromadzeniach liturgicznych. Funkcje liturgiczne mogą podejmować także inni wierni świeccy, nienależący do ścisłego grona służby liturgicznej. Proboszcz lub rektor kościoła może ich czasowo upoważnić do wykonania określonych czynności liturgicznych w czasie odpustu parafialnego, wizytacji biskupa, pierwszej Komunii Świętej, bierzmowania, ślubu lub innych wydarzeń religijnych.
W gronie służby liturgicznej szczególne miejsce zajmują posługujący przy kapłanie i ołtarzu. W przeszłości określenie „służba liturgiczna” odnoszono tylko do tego zespołu. Dziś pozostają oni grupą wyróżnioną strojem i miejscem posługiwania, ale współpracują z innymi osobami, które również spełniają prawdziwą funkcję liturgiczną, czyli komentatorami i członkami chóru, zakrystianem itd.
Odpowiedzialni
Odpowiedzialnymi za formację służby liturgicznej są: biskup, proboszcz, animatorzy i rodzice. Na płaszczyźnie ogólnokrajowej za duszpasterstwo służby liturgicznej jest odpowiedzialna Podkomisja ds. Służby Liturgicznej, działająca w ramach Komisji ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów Episkopatu Polski. Do jej zadań należy troska o ujednolicenie posług przy ołtarzu we wszystkich diecezjach i zakonach na terenie Polski.
Formacja
Formacją służby liturgicznej na szczeblu diecezji zajmuje się diecezjalne duszpasterstwo służby liturgicznej. Główny ciężar formacji służby liturgicznej spoczywa na parafii. W tej wspólnocie odbywa się większość spotkań formacyjnych. Tu wszyscy dojrzewają do właściwego rozumienia i spełniania powierzonych im zadań.
Wytrwałe dążenie do tego, aby w liturgii „każdy spełniał wszystko to i tylko to, co do niego należy” sprawia, że coraz więcej osób odkrywa zadania, do których ich Bóg powołuje. Służą wtedy Bogu i ludziom swoimi charyzmatami, talentami i zdolnościami, objawiając tajemnicę Chrystusa, który w nich i przez nich działa, a także tajemnicę Kościoła, który jest wspólnotą bogatą w charyzmaty.
[Na podstawie Dyrektorium Duszpasterstwa Służby Liturgicznej – punkty 54, 55, 148, 158, 164, 166]